Er zijn genoeg goed opgeleide creatieve fotografen die hun brood voornamelijk met fotografie verdienen. De beste beeldmakers voelen zich echter een soort mediums voor een tijdelijke staat van bewustzijn of woede – aan al die beelden komt een eind. Workshopdocenten werken vaak alleen in de beginjaren, maar zij scherpen hun vaardigheden bijna uit noodzaak aan.

Post & Internet

Is het mogelijk, vraag ik me af, om een post-professionele bruidsfotograaf te zijn? Veel mensen zouden het willen zijn – zij stellen zich voor als mensen die kwaliteitswerk leveren, die foto’s maken die wereldberoemd zijn, roem zou hun rijkdom geven.

Er zijn studenten die leraar worden in kunstinstituten; er zijn docenten die leraar fotografie worden; docenten voelen zich nuttig wanneer studenten hen opleiden en vervolgens terugkeren naar hun nieuwe manier van omgaan met beelden.

Oude denkwijzen zijn nog terug te vinden in de commentaren in de andere rubrieken. Een leraar probeert de leerlingen ervan te overtuigen zoveel mogelijk foto’s te maken; medeleerlingen in een fotoklas klagen over de leraar en zijn creativiteit en aangenomen levensstijl. Vervolgens schrijft hij: “Als een leraar met pensioen gaat en genoeg geld in zijn zak heeft om een tablet te kopen, zal hij rondreizen en essays schrijven en nieuwe vechtsportbewegingen maken, net als onze leraar!”. Een leraar zal ook lid worden van een fotoclub en zal een ‘bewegingsregisseur’ worden.

Dit gebeurt niet, ik beweer niet dat er geen werkers zijn die van de fotografie leven. In feite zijn enkele van de belangrijkste “meesters”, die met succes foto’s produceren op basis van smaak, talent en aanleg alleen, niet erg succesvol in het lesgeven – geen van hen werkt als leraar.

Je kunt de hobby’s van Aaron Swartz net zo goed omschrijven als een 4-jarige ‘master’ in D&D en romans. Je kunt jezelf op de een of andere manier ompraten om professioneel fotograaf te worden, maar je kunt er niet je brood mee verdienen, dat is de praktische manier.

Forums

Fotografen hebben een wereld van kennis en geen “sites” voor het maken van nieuwe beelden; er zijn forums die met fotografie te maken hebben. Veel leden hebben een kantoor, waar ze beelden publiceren en dingen bespreken, het auteurschap van foto’s wordt vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Als uw beeld gepubliceerd is, is er een massaal publiek met kennis van zaken om u de wonderen van uw esthetiek te tonen.

Musea

In de musea in de meeste landen betaalt een bezoeker een minuscuul bedrag. Afhankelijk van de collectie die je bekijkt, kan die vergoeding zo laag zijn als 10 euro voor één enkele serie, 25 euro voor één van vele collecties. Met andere woorden, een ‘poster’ in het museum leert je over de mogelijkheden van fotografie om menselijke interesse, menselijke trekken en emotie weer te geven.

Een van de beroemdste musea in Europa is de William and Flora Hewlett Foundation in Manhattan. De museumcollecties omvatten moderne fotografie (vanaf de belangrijkste jaren tot nu), schilderijen, schilderijen van permanente monumenten, fotografie van openbare monumenten, werken van modernistische architectuur uit de tijd van de Verlichting (vanaf de 18e eeuw), hedendaagse kunst, snuff films, Afrikaanse kunstwerken (met name Zola, Eádou Macan, Jean-Luc Jerome en de Franse modernistische kunstenaars).

Vraag jezelf eens af: Wie heeft er ooit een fotografie-instituut bezocht? Iedereen die dit museum bezoekt, wordt een bewuste fotograaf. Ik nodig elke andere sterke fotograaf uit – of hij nu aan het eind van zijn carrière is of al eerder – om zich bij mij aan te sluiten.

Dank je.