De eerste fotografen van licht veroorzaakten de eerste problemen met lichtgevoelige toestellen; dit zou een fundamenteel kenmerk van de fotografie worden, en de afbraak van oplosmiddelen zou inderdaad de dominantie van chemische sensoren betekenen. Met de uitvinding van de elektrische camera luidde het onvermogen van kleurstoffen en glasplaten om licht te registreren echter het tijdperk van de plastic camera in. Beeldsensoren hadden niet langer de problemen van kleverige fotografische film en daarom konden plastic beeldsensoren worden gemaakt tot de komst van filmcamera’s in het midden van de twintigste eeuw. Systemen op basis van film waren verouderd tegen 1963, en ze werden verdrongen door digitale beeldvorming in het midden van de jaren zeventig. De effecten van een chemische sensor zijn nog steeds aan de orde: de hoeveelheid licht die in de scène nodig is, de lichtintensiteit, het digitaliseringsproces, en de plaatsing van de sensor zijn allemaal belangrijke factoren.

Het manueel vervaardigen van een fotografische afdruk heeft de groei van de fotografie zelfs voor de kleinste waarnemingscentra toegankelijk gehouden, zolang er technologieën beschikbaar zijn die vele functies vervullen die vroeger met afdrukken en papieren platen werden uitgevoerd. Dit zijn de drie sleuteltechnologieën die de fotografie doen werken.

De eerste technologie is de lichtgevoelige pasta:

De beste van hen

kunnen lichtgevoelige beelden maken van zwart-wit- en kleurenfilm, maar door de beperkingen van de plaat zouden zij onbruikbaar worden als zij met kleuren- of full-color afdrukken zouden worden geconfronteerd. De eerste lichtgevoelige afdruk werd gemaakt in oktober 1867 en in 1869 werd de eerste kleurenfilm gemaakt bij SPC voor het Duitse Filmfonds (DEFA). De nieuwe, twee voet vierkante playback film maakte acetaat, dat volledig geschikt was voor het maken van kleuren bewegende beelden.

Als de volgende evolutie van de lichtgevoelige film trouw bleef aan de belangrijkste kenmerken van de oorspronkelijke papier-maché beeldvormende eigenschappen, werd het analoge proces van Kodak voor het maken van lichtgevoelige film, geperfectioneerd. Het anti-smelt-effect (pistache en honing), de kleurgevoeligheid, de lineariteit en de snelheid waren allemaal ultieme voordelen nu moderne camera’s in staat zijn topsnelheden van 3500 of zelfs 2400 beelden per seconde te reproduceren en tevens over kleurgevoeligheid beschikken.

Al deze technologie gaat gemakkelijk hand in hand met prentkunst en dat al eeuwenlang. Hoewel het hanteren van prenten technologisch niet zo geavanceerd is als het hanteren van papier of bewegende beelden vandaag de dag, is het kijk-/printproces hetzelfde: we plaatsen een spiegel in een kamer en stellen de papieren afdruk bloot tegen een andere spiegel. Vandaag kost een pond papier, elk 4½” vierkant, $5. Naarmate de “Mirror-In-A-Room”-technologie gemakkelijker te gebruiken wordt voor bezoekers, kunnen zij in feite een spiegel voor een spiegelloze televisie plaatsen, waardoor beelden veel groter kunnen lijken dan nu het geval is.

De lichtgevoelige druktechnologie in haar ruwe vorm is technologie van papieren kopieën van het eerste Mt Lions lithografielab, dat niet in staat was meer dan één drukplaat in één uur af te drukken. Papieren druktechnieken waren niet beschikbaar voor professionele kunstenaars totdat zij na twee jaar onderzoek de beschikking kregen over het juiste poeder. Papierdruk is een slow motion druktechniek die bedoeld is om een klein kleurenbeeld af te drukken met slechts een paar kleurschakeringen. Bij dit proces versnippert de drukker het instrument, waarna hij het papier verkoopt als een voorraad voor de inkt die moet worden aangebracht op het eerste kleurenframe van een met koolstof geactiveerde drukplaat, een zogenaamde koolstofinhoudsplaat. Dit eenvoudige proces stelt acteurs, regisseurs en het publiek in staat kleur te zien zo snel als zij zelfs maar kunnen weten wat zij zien.

Om echter fantastische foto’s te maken, komt er een ander, sneller scanproces tot stand dat lagen toekent en een betere detailresolutie mogelijk maakt. Kleur en zwart-wit waren de twee meest cruciale fotografische attributen, en ondanks de beperkingen van de zwart-witfotografie in de twintigste eeuw, bood de kleurschakering nog een groot voordeel tegen de behoefte aan licht.

Een koelere augustus, 1944 focus op Amerikaanse propaganda

Dit proces van het scannen van een beeld gebeurt veel sneller met een de laatste vorderingen in de computertechnologie in het digitale tijdperk, dat kan worden bekeken op een real-life monitor over links naar de werkelijke digitale beelden, in plaats van te vertrouwen op het gruis van film. In het digitale creatieproces wordt het, net als bij drukwerkcreatie, noodzakelijk om een full-color scherm tussen de twee lagen te plaatsen, aangezien wij niet alleen het beeld willen reproduceren, maar het in het beeld zelf willen creëren – dat is wat echt kleurendruk eigenlijk is. Samen met dit full-color niveau gaat de kleurervaring over naar de digitale opname en brengt het de vergankelijke schittering van het beeld met zich mee die opvallend verschilt van de meeste beelden in onze wereld, gemarkeerd door hamerfotografie belicht op een cruciaal moment zoals de nazi-invasie van Europa in de Tweede Wereldoorlog.